Uçurtma

Uçurtmamı son kez elime aldığım

son kez göklerde serbest bıraktığım gün

çocukluğumu da almış götürmüş

Ah bir farketseydim 

elimden kaçan ipi

parmaklarımın arasından kayıp kaybolan

çocukluğumu, saflığımı

.

.

.

Bir uçurtma yapmıştık babamla

göklerin tadını aldı mı

bilmedi inmek nedir

bilmedi toprak nedir

tek bildiği kuşlar ve gökyüzü oldu

Onun özgür ve coşkulu kanatlarının arasında bıraktım

ben çocukluğumu

uçsunlar beraber yarınlara

koşuşsunlar bulutlarla

yarışsınlar rüzgarla

yeter ki durmasınlar, düşmesinler

yeter ki kaybolmasın

ne uçurtmam ne de çocukluğum